Cryonics

   Inleiding
   Waarom?
   Geschiedenis
   Procedure
   Contract
   Financiering
   Links

Hoe verloopt een suspensie-procedure?     

In het algemeen moet zo snel mogelijk nadat een arts de dood heeft vastgesteld worden begonnen met de invries-procedure.

Zodra de arts de dood heeft geconstateerd, wordt de patiënt aangesloten op een hart-long machine, om de circulatie van het bloed en zuurstof weer op gang te brengen. Dit is nodig om te zorgen dat de medicamenten die toegediend gaan worden goed door het hele lichaam verspreid kunnen worden en schade door ischemia - waardoor (hersen)-cellen afsterven - te voorkomen. Zodra de circulatie weer op gang is gebracht wordt begonnen met in ieder geval het toedienen van heparine, een anti-stollingsmiddel. Het Alcor-invriesprotocol schrijft overigens nog een hele reeks andere medicamenten voor. Ondertussen wordt begonnen met het koelen, door de patiënt in ijs in te pakken. Verder wordt het bloed vervangen door een oplossing om het lichaam en de verschillende organen zo goed mogelijk te conserveren. Dit wordt via de halsslagader of via de dij ingebracht.

Alcor werkt met eigen ACT's ('Alcor CryoTransport Technician'), het Cryonics Institute maakt gebruik van begrafenisondernemers, die in Amerika al deze handelingen kunnen verrichten. In Nederland is de situatie anders en moet gehoopt worden artsen zover te krijgen deze handelingen te verrichten. Onderhandelingen hierover zijn momenteel gaande.

Als de patiënt gekoeld is tot bijna waterijs-temperatuur (0 ^oC), wordt de patiënt vervoerd naar de faciliteit van de cryonics service provider. Daar wordt het tijdelijke middel vervangen door een soort antivriesmiddel. De patient wodt nu verder afgekoeld tot de temperatuur van droog ijs (-78,5 ^oC ; kooldioxide-ijs). Dit moet heel langzaam gebeuren om scheuren in het lichaamsweefsel te voorkomen. Uiteindelijk wordt de patiënt gekoeld tot de temperatuur van vloeibaar stikstof (-196 ^oC), een proces dat enige dagen in beslag neemt. Daarna wordt de patiënt opgeslagen in een zogenaamde 'dewar', een soort reusachtige thermosfles, die gevuld wordt met vloeibaar stikstof. Omdat de stikstof verdampt moet het geregeld worden aangevuld. Om te voorkomen dat dit bij vergeten gelijk tot het mislukken van de procedure leidt, wordt de patient omgekeerd bewaard; het hoofd blijft dan zo lang mogelijk gekoeld.

Het bovenstaande is een schema dat eigenlijk voor iedere cryonics service provider geldt. Er zijn natuurlijk afwijkingen, vooral wat betreft de ingebouwde extra veiligheid. Het Cryonics Institute staat met beide benen op de grond en doet wat naar hun idee minimaal nodig en haalbaar is. Hun procedure staat uitgebreider beschreven op hun website. Alcor, die zich profileert als een high-tech provider, voegt veel meer medicamenten toe en heeft uitgebreidere procedures. Bovendien past Alcor tegenwoordig vitrificatie toe (zie verderop).

Zeker met betrekking tot het eigenlijke invriezen is het van belang te weten wat de verschillen tussen Alcor en het Cryonics Institute zijn. Bij Alcor is het mogelijk, behalve het hele lichaam ('whole body') ook alleen het hoofd te laten invriezen, de zogenaamde 'neuro-suspension'. Hoe eng dit in eerste instantie wellicht ook mag klinken, rationeel beschouwd valt er wat te zeggen voor deze methode. Immers, als de wetenschap zover is dat het mogelijk is het lichaam te ontvriezen en te repareren, zal het klonen van een heel nieuw lichaam waarschijnlijk relatief makkelijk zijn. Belangrijke voordelen van alleen het hoofd invriezen zijn:

• Ieder orgaan in het menselijk lichaam heeft een eigen invriesprotocol. Door alleen het hoofd in te vriezen kan men zich richten op de procedure die voor de hersens van belang is, in plaats van ook aandacht te geven aan de rest van het lichaam, wat tot vertraging van de totale invriesprocedure leidt.
• Het gaat sneller, wat betekent minder verlies van essentiële informatie van de hersens.
• Omdat alleen het hoofd wordt ingevroren, is het makkelijker te evacueren bij rampen.
• Zuiniger qua opslag en stikstof verbruik, dus voordeliger.

Toegegeven moet worden dat nog omstreden is in hoeverre essentiële informatie omtrent de identiteit van de persoon uitsluitend in de hersens ligt opgeslagen of ook in andere plaatsen van het lichaam. Meer concreet is het de vraag in hoeverre het haalbaar is om alle zenuwverbindingen tussen het hoofd een een nieuw lichaam correct op elkaar aan te sluiten.

Sinds november 2000 is Alcor overgestapt op vitrificatie, een procedure die vaak vertaald wordt met 'verglazing'. Bij deze procedure is de schade aan de cellen door ijskristalvorming minimaal, overigens ten koste van gebruik van giftiger antivries-middelen. Vitrificatie wordt beschouwd als de heilige graal van het cryonisme; er is misschien geen nanotechnologie nodig om mensen te ontvriezen. Robert Ettinger van het Cryonics Institute stelt echter dat de methode nog niet zorgvuldig genoeg is uitgetest.

In het ideale (en gelukkig meest voorkomende) geval sterft de patiënt in het ziekenhuis en is de dood min of meer voorzien. Vanuit Amerika en vele andere landen wordt inmiddels jaloers gekeken naar Nederland, omdat wij, door een weliswaar beperkte, mogelijkheid tot euthanasie, het moment van de dood in het bijzijn van een arts vrij goed kunnen bepalen. Dat maakt een optimale suspensie mogelijk, omdat binnen twee minuten na de dood kan worden begonnen. Desondanks sterft een deel van de cryonisten nog altijd onverwacht. Veel cryonisten dragen daarom een SOS-kettinkje of armband bij zich, waarin de benodigde informatie staat. Immers, de boven beschreven procedure is weliswaar ideaal, maar dat wil niet zeggen dat alle andere gevallen hopeloos zijn. Cryonisten definiëren 'dood' als: een toestand waarbij alle informatie definitief verloren is. De dood moet dan ook worden gezien als een proces, niet als een gebeurtenis.

Vrijwel hopeloos is het als iemand dood gaat op zee door een schipbreuk. Het slachtoffer wordt soms pas na vele dagen gevonden - als daar al sprake van is - en het zeewater heeft natuurlijk het een en ander aangetast. Een minder moeilijk, maar nog altijd problematisch geval is als iemand onverwacht sterft en een lijkschouwer obductie moet verrichten. Nog afgezien van het feit dat dit een schadelijk uitstel van het invriezen betekent, komt de patiënt ook meestal in een tamelijk warme onderzoekskamer terecht en een onderzoek naar de hersens, waarbij het schedeldak gelicht wordt, kan tot de procedure behoren. Het is zaak voor de familie te proberen de cryonist uit handen van de lijkschouwer te houden, maar dit zal juridisch niet altijd mogelijk zijn.

Het vooruitzicht van de dood door de ziekte van Alzheimer of een agressieve hersentumor is een ware nachtmerrie voor cryonisten. Omdat aangenomen wordt dat je identiteit in de hersenstructuur bewaard wordt, vernietigen deze ziektes waarschijnlijk onomkeerbaar de identiteit. Zelfs een gevorderde medische wetenschap zal dit waarschijnlijk niet kunnen herstellen. Natuurlijk kan de patiënt altijd hopen dat een kloon van hem-/haarzelf zal voortleven (het is mogelijk dit in een suspensie-contract te laten bepalen voor het geval de eigenlijke suspensie niet lukt), maar wat voor zin heeft dat? Daarom zou het mooi zijn als je je in zo'n geval kunt laten invriezen vóór de ziekte de hersens onherstelbaar heeft aangetast. Dit betekent in feite invriezen voor de patiënt klinisch dood is. Zover zijn we echter nog lang niet - zelfs niet in Nederland - en op het gebied van de ethiek van het cryonisme is er dan ook nog een lange weg te gaan.